THE SNOWS OF KILIMANJARO
De wind werd stil en keerde zacht
tot binnen deze muren -
langzaam sneeuwen nu de uren
in de stilgeworden nacht.
Aan het lamplicht nauw ontsprongen
sluip ik rond hier, als een dief:
want diepgevroren ligt mijn lief
gewiegd in lang verloren dromen -
al zolang ik nu al wacht loop
sluit haar huid me naadloos buiten:
glooiend als besneeuwde duinen
in een maanverlichte nacht
als een keramieken boeddha
waar zacht waxinelicht in lacht.
Langzaam smelten al de uren
van de stilgeworden nacht.
20/211289