CALYPSO
De nacht is klein en teruggebracht
tot binnen deze muren.
Een stoet van stille uren
trok voorbij. Calypso lacht:
wéér ben ik hier aangespoeld,
word door haar zachte handen
- twee krabben uit het zand - ver-
wonderd even aangevoeld,
dan tevreden losgelaten -
in dit stil verbond
is de wereld weer naadloos rond,
is de wereld weer stil en verlaten,
is de wereld weer naamloos, rond
het stille uur van dit verbond:
Penelope is al eeuwen dood. En
'k zou niet kunnen zeggen of ze
ooit wel werkelijk bestond,
of ze ooit wel werkelijk bestond.
030489