STAT ROSA PRISTINA NOMINE,
NOMINA NUDA TENEMUS.
uit een e-mail-conversatie met Rob Prins
>>>>>Mijn latijn is slecht en ik heb dat boek niet... Wat betekent deze
>>>>>regel ook alweer?
>>>>"Alles naar de klote!!!" (zeer ruw vertaald).
>>>Wat is latijn toch een prachtige taal! Zo beeldend, en bij tijden
>>>ongrijpbaar, etc. etc. etc.
>>Iets minder vrij:
>>"Waar de roos ooit verscheen door haar naam te noemen, verblijven wij nu met
>>een bek vol loze klanken."
>En letterlijk vertaald?
"De voormalige roos staat door de naam, de naakte namen houden we."
Oftewel: "Daar waar vroeger de naam nog de roos zelf opriep, houden we
nu alleen nog maar een naam in handen". Laatste woorden van De naam van
de Roos (maar dat wist je wrs. wel); Adso kijkt als oude man terug op
zijn jeugd, vertelt daar een boek lang over, om aan het eind te
besluiten dat hij zelf niet meer weet waar het over gaat: bij nader
inzien roepen de duizenden woorden die hij eraan besteed heeft eigenlijk
niets meer wakker. In de film wordt dat trouwens een beetje anders
aangepakt: daar wordt de laatste zin betrokken op het anonieme meisje
dat hem ontmaagd heeft (en waar hij nooit de naam van heeft geweten).
Vind ik in de film wel kunnen, die is sowieso anders dan het boek, maar
naar mijn idee verwijst de slotzin van het boek toch echt naar de
"tweede vergankelijkheid": het idee dat je iets of iemand twee keer
kwijt kunt raken (een keer fysiek, en een keer in de herinnering). Heb
er zelf ook last van, daarom in signature gezet.
110896