PRINS DER DICHTERS

Voor Rob P.

Toen eenmaal de dood hem ons had ontroofd
viel er een eeuwigheid stil in het land.
Menigeen sloeg er uit wanhoop de hand
aan zichzelf, als een mens doet, die niet meer gelooft.

En zij die doorstonden, zij negen het hoofd,
trokken de parken in, hand in hand;
trokken er Vondel omver van zijn stand:
verbrijzelden Paaltjens. Het Vrijheidsbeeld. Hooft.

Zoo werd het brons van de wereld gekloofd,
Bij Hoogovens, IJmuiden, tezamengesmolten:
men goot er een standbeeld van tot aan de sterren. -

- Zie, mijn zoon: zijn schaduw reikt verre ...
- Aan zijn voet spelen schapewolken!
- De engelen schijten hem op het hoofd.





Collo, april 1994