NA DATO
Zo gaat het dus: wat ooit begon
in overgave aan elkaar en
voor altijd, het kon de jaren
niet doorstaan en bracht zich om.
Zelfs het meest intieme van
de nachtverhalen die wij waren,
fluistering van huid en haar: het
klinkt allang of ik het verzon.
De plekken waar je stil bleef staan
zijn altijd elders, en je sporen
lopen dood waar ik maar kom.
En daarom zit ik, ver na dato,
in kamerjas op een koud balkon
verloren voor me uit te staren.
e-mail aan Rob Prins, 110499