DUIKEN VAN DE HOGE
Tussen de rand van de plank en het water
wankelt de angst van een redeloos dier -
vluchten of vallen? Je spant als een spier,
stikt in je adem, slikt sterren en staat er,
acteur zonder tekst in een bomvol theater,
nog steeds als je bijkomt, een eeuwigheid later -
je hoofd vol van snot, van een apengesnater.
Je staat op een luik en je hoort een scharnier.
Dan is het, plotseling, gebeurd. Je komt boven
in het besef dat je vrij bent. Ertussen
viel er voor altijd een witregel stil.
Twintig jaar later. Ik hel naar je over
om je in weerwil van alles te kussen
en proef de parallel, met dit verschil:
deze keer kan ik het vallen herhalen
tot in detail. Maar 't is niet te vertalen.
(transcriptie van een geluidsopname. Van dit gedicht was Rob, Hans deB en R@ geen geschreven origineel bekend. Omwille van de volledigheid van deze verzameling hebben we een versie gebrouwen die redelijk consistent met de (typografie, interpunctie, etc. van de) rest van zijn oeuvre is. Maar het blijft natuurlijk een gok)