POST SCRIPTUM
Het boek is dichtgeslagen - al was het wat ons betreft nog lang niet uit. Homme was een vreemd boek: een mengeling van korte en lange verhalen, romantiek, felrealistisch drama, diepe melancholie en vooral: poëzie.
Hij heeft er zelf voor gekozen dat het genoeg was geweest. Misschien had hij gelijk, leefde hij in een nachtmerrie die nooit over zou gaan - misschien vergiste hij zich. Maar het antwoord staat in die andere, nooit losgesneden bladzijden - en dat is waar ik zo kwaad om ben. Dat niemand die ooit zal kunnen lezen, omdat ze er niet meer zijn.
We zijn de denkende, pratende, schrijvende Homme kwijt. Al wat er over is zijn herinneringen die we met niemand kunnen delen die er niet bij geweest is - en zijn poëzie. Een hele stapel bundeltjes van "Bullshit Poetry", en alle dingen die hij nooit gebundeld heeft. Om Homme voor de wereld te bewaren wordt binnenkort een selectie uitgegeven van de honderden gedichten die hij schreef. In een "echte" bundel, waar hij zelf niet meer aan toegekomen is. En morgen hangt Leiden vol met een paar van zijn gedichten.
Wat valt er meer te doen? Er valt niets meer aan te doen.
En wat valt er te zeggen?
"De woorden komen log, en later
wandelend langs water."
Rob Prins
dag zeggen, 08012000