DE WORTELS VAN HET LICHT
Je was weer even terug vannacht:
door de poort van het noorden
met de sleutels langs de wacht
en je lachte om mijn woorden
om mijn woorden zonder macht
en een vogel vloog verloren
in een eindeloze nacht
naar de stromen van het oosten
naar de wortels van het licht
naar het water en de bomen -
ik werd wakker met de wind
en het ruisen, en het stromen
in de hoge ijle bomen
in mijn hoofd -
je werd bemind.