HET LAND AAN DE RAND VAN ALTIJD
Het scheermes van de stalen dag
slaat gaten in het rag. Verdwenen
is op slag wat wij ons schenen
en wat ons weer samenbracht
om vier uur 's middags, in dit land
hier aan de rand van alle eeuwen,
toen ik dood was en versneeuwde.
Al wat bleef is buitenkant -
en er is geen timmerman in het land
die dit klein heelal ooit nog maken kan.
Maar ergens, ergens in dit land
liep ik met haar weer hand in hand.
080589