...EN IN HET LICHT HET LICHT
De laatste dagen van de zomer
hingen roerloos over het land.
De hemel was een felle blauwe vlam
alsof het einde nooit zou komen.
En ook de hoge helle bomen
stonden stil in stil verbond -
de rook die opsteeg naar de zon
leek slechts een woord uit bleke dromen.
Pas lang nadat ze was verdwenen
in de wind, met al de wegen
naar dit ene ogenblik,
kwam de regen, en het weten:
wij verdwenen uit dit heden
jij bleef achter in het licht.
(220889)
25/261289