EINDELOOS

In het land van langvergeten
zingt de wind het oude lied
van liefde stil, van oud verdriet
- al zó lang terug? - tot stof versleten,

dansend in het middaglicht:
een glimlach om de lippen
van de lange dag. Een stip de
stille zon, haar stil gezicht

verzonken aarde.
                Ongeweten
keek ik om. Eens. Ooit. Nu niet,
niet meer.
            Er klinkt een ander lied
hier in het land van langvergeten,

er klinkt een lied voor wie het ziet,
voor wie dit einde heeft geweten.




240389