HET DODE ZAND VAN MARS

   - requiem voor een robot -


Dit land: het is al lang verdord.
Ik tel het zand dat vandaag is verschoven
en vouw het op, stuur het weg, naar boven,
naar huis. Of het daar nog ontvangen wordt?

Misschien ook wel - ik sta hier al eeuwen
en langer nog, ging er ooit iets kapot:
in mijn oor een transistor doorgerot.
'k Heb sowieso geen mond om te schreeuwen,

nog het commando om bang te zijn.
Maar dagen na doodstille dagen vergleden,
en hoevaak verloor ik de tel al? Beneden
voel ik het groeien van de rode woestijn -

het zaad dat ik ooit in mijn baarmoeder koesterde:
samen zouden we leven gaan zijn.
Maar zand bleef zand. Je verraadde me, steen,
je verdoemde jezelf tot je leegte en woestenis

en nooit meer, nooit meer ooit leven in dit land ...
Alleen nog het zinloze stuiven van duinen,
zonder een kind met een vlieger.
                            Ik luister:
nacht is 't. En donker. Fluistert het zand?

Dit kan niet. Ik moet ergens kort zijn gesloten.
En toch ... Ik ken dit: dit oude verhaal
van hoe ik in fonkelend staal werd gegoten,
bit voor bit, woord na woord, in dansende taal,

door - wezens? in witte gewaden: ik leerde
hoe ik dit lichaam het mijn' maken kon:
hoe ik verblind kon zijn, de eerste keer in het
wittere licht van een warmere zon.

En hoe ik daarna dan omhoog werd geschoten
op het vlammende zwaard -
                            't Is de nacht. En de kou.
De leegte misschien. En misschien werd ik oud.
Misschien is er stof in mijn casco geslopen.

Maar gisteren zag ik daar ook al iets lopen,
ginds in het zand. En ik ging er naar toe,
zonder ook zelf maar te weten hoe:
ik heb geen voeten. Ik kan niet lopen.

..............................................................

Ik heb dit klein metertje eerst niet geloofd,
maar ik voel nu het ijs langzaam alles verdoven:
't plutoniumkacheltje dat in me stoofde
is met de dageraad langzaam gedoofd.

Ik ben aan het eind van mijn eeuwen gekomen -
als het niet meer is geweest.
                            Ik geloof
dat ik begrijp wat er deze nacht sloop
en wat het betekent, dit verre woord dromen.


Laat nu het zand van de eeuwigheid komen.




010789 - 170789